Zespół pałacowo-parkowy usytuowany jest w północnej części Ryglic po zachodniej stronie drogi prowadzącej do Tarnowa. Teren zespołu posiada kształt zbliżony do prostokąta, w jego centralnym miejscu usytuowany jest pałac, którego historia sięga XVII w. Początkowo należał do rodziny Ankwiczów i miał charakter dworu. W XIX w. Ryglice stały się własnością rodziny Leśniowskich, która ówczesny dwór przekształciła w pałac. Jest to budynek murowany z cegły z użyciem kamienia. Tynkowany, piętrowy, częściowo podpiwniczony. Zbudowany na planie prostokąta z dobudowanym prostopadłym skrzydłem. Korpus frontowy budynku, dwutraktowy z centralnie usytuowaną sienią w osi środkowej. Budowla nakryta dachami: nad korpusem czterospadowym, nad skrzydłem trójspadowym. Elewacja frontowa korpusu i południowa część skrzydła z charakterystycznymi balkonami wspartymi na kolumnach i zwieńczonymi trój częściowymi półkolistymi szczytami- tympanonami. Pod koniec XIX w. właścicielami pałacu byli Szczepańscy – z tego kresu zachowała sie murowana kapliczka w parku dworskim. Po II wojnie światowej pałac został wywłaszczony i mieściła się tu szkoła rolnicza, a później ośrodek zdrowia. Obecnie mieści sie tam zespól szkół ponad gimnazjalnych.
Park otaczający pałac wykształcony został ze starszego założenia tarasowego ogrodu w typie włoskim, pochodzącego z II połowy XVII wieku. Przekształcony i przekomponowany został w I połowie XIX w. Obecnie założenie parkowe składa się z owalnego, zadrzewionego podjazdu przed frontem pałacu z pomnikiem przyrody lipą drobnolistną, dwóch stawów od południa oraz położonych po stronie zachodniej pozostałości dawnego sadu i alei oddzielającej pałac od zabudowy gospodarczej. Z dawnej zabudowy gospodarczej zachował się do dnia dzisiejszego zabytkowy spichlerz z 1756 r.

Zespół pałacowo –parkowy wpisany został do rejestru zabytków decyzją WKZ z dnia 27.03.1969 r. pod numerem A-123.

Foto D.Tyrpin